Tijdens de tocht “Kersen, de A12 en vaderlandse geschiedenis: 137 km met Hans” kwamen we ook door Houten. Roel Melchers, een man van een lokale milieugroep hier, heeft met ons een rondje door de stad gefietst, ons gewezen op de stedenbouwkundige bijzonderheden en we zijn op 3 terreinen geweest waar Natuur en Milieu Utrecht graag tijdelijke natuur wil zien. Het geld dat ik dit jaar op haal met Bram Fietst gaat naar het project Tijdelijke Natuur van de NMU. En dan wil ik nu nog even mijn emoties uiten:

Houten is het Helmond van Utrecht. Ook is het prima vergelijkbaar met Geleen, Lelystad en Delfzijl. Mijn hemel, wat is deze stad lelijk. Daarbij is het ook dramatisch gelegen: het is ingeklemd tussen de A27 en de A12. Wie wil daar nou wonen? De bewegwijzering is meer dan slecht, een groot deel van de stad bestaat uit Vinex-wijken en het centrum is nagenoeg onvindbaar. Houten ligt ten zuidoosten van Utrecht en is in de jaren ’60 aangewezen als ‘groeikern’. Die term alleen al. Groeikern. Het Oude Dorp bestaat uit een leuk oud kerkje en een mooi plein met wat kroegjes eraan, maar binnen de kortste keren bevind je je weer in de nieuwbouwwijken van meneer Albers, die in het kabinet Lubbers-3 medeverantwoordelijk is geweest voor de Vierde Nota Ruimtelijke Ordening.

Twee punten die deze terreur minder erg maken dan de hierboven genoemde steden: de stad is met zijn fietsstraten erg fietsvriendelijk, en Houten ligt op de limes, de oude grens van het Romeinse Rijk.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie