1 januari ’15

Begin: 12:15 (Beek)

De kater van de jaarwisseling was nog lang niet uitgewerkt of mijn huisgenoot Lennaert en ik hadden in de keuken al snel besloten om een flink aantal kilometers te maken op nieuwjaarsdag. En waarom zouden we een succesformule veranderen? Onze bestemming was dezelfde als die van ruwweg een halfjaar geleden: de uitkijktoren bij Sonsbeck, een dorpje op 5 km van Xanten.

Omdat de wegen nog niet allemaal sneeuw- en ijsvrij waren, moesten we vaak goed opletten, iets dat anders helemaal niet nodig is. Zeker in sommige delen van het machtig mooie Reichswald, net over de grens, gleden we af en toe bijna van de weg af. Daarbij hielp het niet dat De Duitse Automobilist, de enige gemotoriseerde weggebruiker die we hier tegenkwamen en bovendien in de breedte meer dan de helft van het wegdek in beslag nam, niet aan de kant ging en we gevaarlijke manoeuvres moesten uithalen. De ontoegankelijkheid van de mooie paadjes die Lennaert voor ons in petto had, maakte dat we de route wat moesten aanpassen. Desalniettemin genoten we met volle teugen. Fietsen in Duitsland is supertoll! Na 26 km fietsen lasten we onze eerste pauze in, in een hutje in het Reichswald met vermakelijke graffititeksten.

Even later moesten we rare capriolen uithalen wegens een kuil water in de weg. Lennaert waagde het erop en fietste door de plas heen, maar het water bleek dieper dan gedacht en de arme stakker kreeg natte voeten. Ik liep met de fiets opgetild langs het euvel heen, zij het met hangen en wurgen en horten en stoten. Wij beleven ook altijd avonturen als we gaan fietsen! Even later toeterde De Duitse Automobilist ons hard na omdat Lennaert volgens hem – en dat was ook wel terecht, eigenlijk – niet genoeg opzij ging. Inmiddels reden we over prachtige, en vooral heerlijk rustige, landweggetjes via Pfalzdorf naar Uedem.

We zagen in de verte Xanten al liggen, een prachtig uitzicht! En net zoals de vorige tocht vertelde ik Lennaert in Uedem een anekdote over de toponymie omtrent Xanten (< Ad Sanctos). Voordat we de steile heuvel weer afsjeesden aten we even een krentenbolletje, om daarna de tocht te hervatten: ons geliefde torentje was nu niet ver meer. Na de afdaling bleek ik een handschoen te missen, en dat was gezien de kou nogal jammerlijk. We klommen de heuvel weer op… maar konden hem nergens vinden. Wel konden we er hartelijk om lachen. Bovendien scherpte Lennaert zijn maximum snelheid bij de afdaling aan tot 56 km/h.

Na een halfuurtje waren we dan eindelijk bij onze bestemming. Er stond toen 56 km op de teller. Het uitzicht was niet zo adembenemend als de vorige keer; er hing wat lage mist in de omgeving. Maar zelfs dan is het nog steeds een aanrader voor de liefhebber van mooie vergezichten. Ook nu vingen we weer een glimp op van het Ruhrgebiet! Ik hielp nog onbedoeld een Duitse vrouw, en daarna Lennaert ook, aan de slappe lach toen ik heel nonchalant mijn mandarijnschilletje van de toren af naar beneden wilde gooien, maar de wind anders besloot en het oranje juist terug in onze richting blies.

In tegenstelling tot de vorige keer gingen we nu niet even Sonsbeck in, maar reden we gelijk weer richting Kleve. Het werd namelijk al snel donker en we moesten nog best een eind. In het aardige Uedemerbruch vervolgden we onze weg op een nieuw gemaakt fietspad op het traject van het oude Duits Lijntje. Dat was erg leuk, zeker ook omdat tijdens onze vorige tocht hier dit fietspad in aanleg was en we na een kilometer door een bouwvakker eraf werden gesommeerd. Zo lieten we het Hochwald, en ook de daarop gevestigde futuristische bol, een radarsysteem voor luchtverkeersleiding, achter ons, en kwamen we even later weer aan in Uedem. Na Uedem duwden we het gaspedaal even flink in richting Kleve. We kwamen voor zeker tien minuten niet onder de 30 km/h uit en de snelheidsmonstertjes in ons kwamen even tot leven. Wat wel jammer was, was dat we het bijna weer aan de stok kregen met De Duitse Automobilist, die naar onze mening wel erg lang treuzelde op zijn opritje, waardoor we even hard in remmen moesten knijpen en ons gemiddelde weer langzaam zagen dalen. AAARGGH! Om 5 uur, toen de avond begon te vallen, waren we in Kleve en gingen we bij een erg leuk Turks restaurant voor erg weinig geld erg lekker eten!

Over zessen bestegen wij nog eenmaal onze stalen rossen om het laatste stukje naar Beek te rijden. We waren er allebei behoorlijk klaar mee en zagen uit naar het einde. In Kranenburg, a.k.a. Paulanerburg of Paulaner City, werden we nog bijna van onze sokken gereden door De Duitse Automobilist die, nou ja, echt niet wist wat hij aan het doen was, laten we het daar maar op houden. Om 7 uur waren we weer thuis. Nieuwjaarsdag was nog nooit zo leuk!

Einde: 19:07

Tijd: 4:56:09
Afstand: 106.30 km
Gemiddelde snelheid: 21.6 km/h

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie