Nijmegen – Friesland met Bas

15 juli ‘15

Vandaag zou ik met Bas niet alleen ín Friesland gaan fietsen, maar ook náár Friesland. Vanuit Nijmegen doorkruisten we het hele land om in de provincie waarom het mij te doen is dit jaar één nieuw dorpje af te vinken. Wat onder meer erg leuk was, was dat ik in zowel Gelderland als Overijssel veel herkende van mijn tochten in die provincies. Een verslag van die reis.

Begin: 08:05 (Nijmegen)

Op onze racefietsen zetten we even na achten koers naar het noorden. Er stond een lekkere zuidenwind, dus we hadden heel de dag wind in de rug. Tot aan Arnhem, over de nieuwe fietssnelweg (“F325”, parallel aan de A325), hoefden we niet na te denken over de route. Na Arnhem betraden we de Veluwe, om daar voor lange tijd te blijven. Ons beste idee was om lak aan de waarschuwing te hebben dat knooppuntroute 23 slecht begaanbaar was:

Na dit avontuur (lopen, schuilen in een raar bunkertje, de weg kwijt zijn) gingen we bij een kraampje even verse aardbeien en frambozen eten. De man die ons deze lekkernijen verkocht ving een deel van ons gesprek op, om precies te zijn het woord ‘Wolvega’, onze beoogde eindbestemming. De beste man was er geboren. Hoe toevallig!

We fietsen verder door Hoenderloo naar Assel. Deze wegen zijn nog vers in mijn geheugen gegrift na die indrukwekkende tocht met Lennaert alhier. Bij Apeldoorn verlieten we de Veluwe en in Empe gingen we lunchen. Niet lang daarna betraden we de provincie Overijssel: na 98 km staken de IJssel bij Zwolle over. Daar zagen we Giethoorn op de bordjes staan. We zouden er uiteindelijk niet heenrijden, maar het stond wel heel de tijd op de bordjes. Tussen de 4 achtereenvolgende keren dat we Giethoorn op de bordjes zagen staan, fietsten we hooguit 3 kilometer. Toch werden de volgende kilometerafstanden aangegeven: 29, 25, 13, 20. Dat gaat toch te ver!

We bleven onverminderd hard naar het noorden fietsen. Vooral tussen het gehucht Moespot en het plaatsje Blokzijl kwamen we niet onder de 35 km/h uit. In laatstgenoemde gingen we even een (wit)biertje drinken, ook omdat er een bui overtrok.
Het gedeelte dat volgde was prachtig! We kwamen door Nederland, het natuurgebied De Weerribben en het plaatsje Kalenberg aan de Kalenberger gracht. Wel jammer dat toen we hier waren het weer even (flink) regende. Niet lang daarna staken we provinciegrens met Friesland over. We hadden toen precies 150 km gefietst. Bas liet zich bij het betreden van Friesland de volgende onsterfelijke woorden ontvallen: “Nu moeten we eigenlijk wel Fries gaan praten hè. Knäckebröd!”
De Blesdijke was het geplande enige dorpje van vandaag, maar dat had een wit bordje en was dus niet serieus te nemen. We reden even naar het reeds bezochte Wolvega, fietsen een paar kilometer naar het oosten en zetten Oldeholtpade op de foto. Daarna keerden we om naar Wolvega en kwam deze monstertocht ten einde. Het dorpequivalent van de dag bedroeg dus 165. Historisch hoog en inefficiënt!