De apotheose van Noord-Brabant met Wout

23 december 2007
Begin: 02:38

De laatste echt fietstocht van Noord-Brabant! Deze apocalyptische tocht was er een van vele uitersten. Ik verreed hem samen met Wout, die al eens eerder mee was gegaan op mijn expedities en in het vervolg vaker mee zou gaan fietsen. Een uitgebreid verslag.

We zijn om half 2 op gestaan en we vertrokken om 02:38, een belachelijk vroeg tijdstip maar het plan was dan ook belachelijk: helemaal naar Woensdrecht fietsen en daar in de omgeving mijn resterende dorpen halen, maar daarna ook weer helemaal terug naar Eindhoven fietsen! We hadden onszelf goed ingepakt: meerdere T-shirts, truien en broeken over elkaar. Ik had zelfs een schaatspak van een vriend (Allard) gekregen -> bedankt! De eerste 31 kilometers waren weer simpel: naar Tilburg fietsen. Gelukkig had ik licht (Wout niet) dus we zagen nog wel iets. Maar de sneeuw die er lag zorgde er al voor dat we de weg goed konden zien. Rond 04:30  gingen we in Tilburg even rusten en wat eten, en daarna fietsten we naar Riel. Hier volgden we de bordjes naar Alphen en Baarle-Nassau. Dit was een weg door een bosachtig gebied dus we zagen echt bijna niks. Ook hier lag veel sneeuw, maar het pad was omringd door donkere bomen dus we hadden mijn licht echt hard nodig. Na 4 km donkerheid kwamen op de gewone weg. Na 48 km kwamen we in Alphen aan en hier gingen we even op een bankje zitten… begint het te regenen. Ik werd even heel boos, maar GELUKKIG!! Na 2 minuten hield het permanent op met regenen.

We vervolgden onze weg naar Baarle door het mooie Alphen, maar daarna kwam er weer een angstaanjagend bos. De rit door deze donkerte duurde gelukkig niet zo lang.

Na ongeveer 15 km PAL naar het zuiden te hebben gereden kwamen we aan in Baarle-Nassau, vlak bij de grens met België. We keken op een kaart van de gemeente en constateerden dat Loveren en Liefkenshoek, de zooi die ik in deze gemeente nog moet doen, geen dorpen waren: Loveren was een wijk of een straat en Liefkenshoek bestond niet… We gingen dus maar weer verder. Het was onderhand 6 uur en in Baarle kraaiden er al veel hanen. We zagen de Belgisch-achtige bordjes al met: Ulicoten en Hoogstraten (BE). We moesten richting Ulicoten dus die bordjes volgden we, maar op een kruispunt zagen we Castelré aangegeven, en laat dat nu net dat dorpje zijn waar ik nog heen moest dus wij gingen lekker die weg op: De Hoogstratensebaan! Deze was erg lang en donker en mistig… Ik kreeg een smsje waarin stond: “Welkom in België! De nieuwe sms-tarieven…” Na 64.95 km en een gemiddelde snelheid van 18.53 km/h kwamen we bij het eerste echte nieuwe dorp van vandaag: Castelré! Ik herkende het dorp grotendeels van ruim een jaar geleden toen ik hier ook doorheen reed op de reis naar Domburg (deze tocht had logischerwijs nog niks met de dorpenmissie te maken). We vroegen aan een dude welke kant Zundert op was want dat stond weer eens nergens aangegeven. We moesten richting Meer rijden, dus deden we dat. Langs de provinciale weg naar Zundert (de N146) gingen we even ‘ontbijten’. Dit was om 07:27 `s ochtends.

We hadden super veel brood mee, en we aten ook nog een appel. Na 15 minuten gingen we weer verder. We knalden even lekker door en waren zo in het reeds bezochte Zundert. Het nog te bezoeken Klein-Zundert was dus ook zo gepiept. We volgden hierna de bordjes Wernhout en reden door naar het zuiden richting Antwerpen, langs de N1. Het werd onderhand licht! De weg naar Wuustwezel (BE) was lang en eentonig, maar ik vond het toch mooi. We kwamen onder meer langs Jaiselings Royal Palace. Toen we het bordje van België zagen wisten we dat Wuustwezel dicht bij was. Maar toen we de bordjes ‘Provincie Antwerpen’ en ‘Wuustwezel’ voorbij gereden waren, duurde het nog een hele tijd voor we in het dorp zelf waren.

We gingen na 92.79 km een ‘second breakfest’ houden (het was 09:18) dat bestond uit Sensations! Red Sweet Paprika. (De Thai Sweet Chili bewaarden we voor later). Daarna volgden we de N111 naar Kalmthout! Dit was het grootste stuk dat we door België moesten fietsen en na 110.55 km kwam we weer in Nederland, gemeente Woensdrecht!

We reden het leuke grensdorpje Putte in en daarna gingen we verder langs de N289 en door de mooie ‘Stoppelbergen’ naar Ossendrecht. In Ossendrecht (na 119.06 km) kreeg ik een lekke band!!! Dat was even wat minder. Toen was ik dus echt chagrijnig. We gingen eerst op een bankje knakworsten eten, want dat moest ook gebeuren, maar daarna gingen we dus in Ossendrecht bij de huizen aanbellen of ze plandenbakspul (bandenplakspul) voor ons hadden. Gelukkig was er al snel iemand die ons wilde helpen. Om 12:15 waren we aan het plakken en een kwartier later zaten we weer op de fiets, maar we hadden toch wel wat tijd verprutst hierdoor.

We reden toch lekker verder, door de mooie ‘Noordpolder van Ossendrecht’. Snel waren we in het volgende nieuwe dorp: Calfven! Dit was na 121.85 km. Hierna reden we al snel Hoogerheide binnen en Woensdrecht, mijn laatste echte dorp (op Lieshout na dan, die had ik dit jaar expres overgehouden), was nog 2 km van ons verwijderd. Dit waren 2 mooie kilometers door het mooie Hoogerheide, dat voor mij bekend staat als het opstapje voor een prachtige tocht door Zeeland, zoals die er een paar geweest zijn dit jaar. Na 125.03 km waren we er dan: Woensdrecht!! Ik ging even naar een Mariakapelletje dat 10 meter van het bordje stond. Het was een mooi moment.

Even na enen konden we dus aan onze terugreis beginnen! We besloten uiteindelijk richting de Wouwse Plantage te rijden omdat via Bergen op Zoom iets te scheef was. Tot mijn verbazing kwamen we een bordje tegen van een dorp uit de gemeente Bergen op Zoom waar ik nog nooit van gehoord had: Heimolen. Ik heb de foto maar gemaakt; die moet aan de lijst worden toegevoegd. Laatste nieuwe dorp van deze dag is dus Heimolen en niet Woensdrecht, maar het moment lag toch bij Woensdrecht gelukkig. We bleven pal naar het oosten rijden door de Wouwse Plantage richting Roosendaal. Hier kwam we rond half 3 aan en toen hadden we er al 148 km op zitten. De snelste weg naar Breda bleek langs de A58 te zijn. Dit was wel saai, maar goed. Er stonden al bordjes boven de snelweg met Eindhoven: 75 km… We waren op zich wel moe, maar het was nog maar de vraag of we zouden opgeven. Het plan was in ieder geval om in Breda wat te gaan eten. We reden langs en door Sint Willebrord, een mooi dorp en Etten-Leur, een lelijk dorp. Rond 16:15 kwamen we Breda binnen, de mooiste stad van Noord-Brabant. We reden langs de IKEA en volgden, moe, de bordjes Centrum. We zetten onze fietsen neer en wandelden door de drukke straten van de mooie binnenstad. Toen we bordjes met ‘Station’ zagen, zei ik: ‘Ja dan kunnen we net zo goed onze fietsen pakken.’ So we did en we reden naar het station waar we bij “Smullers”  gingen eten.

We besloten hier dat we het voor gezien hielden en deze memorabele apocalyptische tocht kwam derhalve tot een einde. We haalden het niet om nog helemaal terug naar Eindhoven te fietsen, maar het belangrijkste doel was bereikt: de laatst overgebleven West-Brabantse dorpjes behalen! De trein vertrok om 17:51.

Einde: 18:45 (Thuis in Eindhoven)

Tijd: 10:01:00
Afstand: 181.95 km
Gemiddelde snelheid: 18.15 km/h
Maximale snelheid: 31.68 km/h

7 nieuwe dorpen: Castelré, Klein-Zundert, Putte, Ossendrecht, Calfven, Woensdrecht, Heimolen