De apotheose van Utrecht

21 september ‘13

Begin: 06:18

De tiende en tevens laatste fietstocht van “hoofdstuk Utrecht” zou ik, in tegenstelling tot vele andere tochten dit jaar, alleen verrijden. Deze apocalyptische tocht, die traditioneel altijd gigantisch qua afstand is, ging al vroeg in de ochtend van start. Het zou een mooie nazomerdag worden, dus met het weer had ik het in ieder geval getroffen.

Gedurende de eerste 37 kilometer fietsen over de Waalbandijk door de Betuwe naar Rhenen kwam het gemiddelde niet onder de 25 km/h uit. Ik reed nadat ik de provincie Utrecht eens te meer had betreden door naar Veenendaal, waarna de eerste twee dorpjes konden worden afgevinkt: Overberg ging op de foto en het gehucht “De Groep” werd van de lijst gehaald. Inmiddels was het licht aan het worden en genoot ik van de net betreden gemeente Utrechtse Heuvelrug. Ik fietste langs het spoor tot aan Maarn, waar na 58 km de eerste pauze werd ingelast.

De weg naar Den Dolder was ook prachtig. De muziek van The Innocence Mission droeg zeker bij aan de algehele fietsbeleving hier. De lucht was ietwat grijs en de natuur was merkbaar in de overgangsfase naar de herfst: twee elementen die ik zeer kan waarderen. Na Den Dolder reed ik onverminderd hard verder naar het noorden. Via de N234 langs Baarn kwam ik na 92 km fietsen in Eemnes. Ik maakte een foto van het bordje en keerde weer om naar het zuiden. Dit was immers het enige plaatsje dat ik nog in dit zo noordelijke deel van de provincie Utrecht moest bezoeken…

Via prachtige knooppuntroutes, tegen de grens met de provincie Noord-Holland aan, Kasteel Groeneveld en de reeds bezochte plaatsen Hollandsche Rading en Maarssen kwam ik na 100 kilometer fietsen aan in Oud-Zuilen. Aan de andere kant van het plaatsnaambord stond Utrecht. Dat was dus wel apart: ik was eigenlijk in Utrecht, maar de tocht was nog verre van afgerond! Nadat ik geverifieerd had dat Maarssenbroek echt gewoon een wijk van Maarssen is en er al helemaal geen plaatsnaambordje van bestond ging ik langs het Amsterdam-Rijnkanaal crossen. Met wind in de rug!

Na 130 kilometer fietsen plofte ik rond het middaguur neer in het dorpje Breukelen. Even een goede pauze en een goede lunch nuttigen. Het gemiddelde stond op 23.2 km/h. Waar adrenaline wel niet allemaal goed voor is! Na Breukelen reed ik verder naar het noorden. Te ver, bleek. Ik stak bij Loenen het kanaal over en moest 4 kilometer weer naar het zuiden fietsen om “Nieuwersluis” op de foto te zetten, om daarna weer terug naar Loenen te rijden. Dat was een beetje jammer, aangezien er bij Breukelen ook gewoon een brug over het kanaal ligt.

Het bleef genieten in deze regionen. Ik fietste prachtig langs de Vecht via Vreeland naar Nigtevecht. Het oosten van de provincie Utrecht en dan met name de Utrechtse Heuvelrug is niet te overtreffen, maar het noorden van de provincie is ook eigenzinnig en pittoresk. In Nigtevecht beleefde ik echter weer een routetechnisch jammerlijk momentje. De kaart leek mij te vertellen dat er een weg over het kanaal liep richting Abcoude, maar niets was minder waar! Ik moest via Weesp en Driemond (beide Noord-Holland) omrijden en ook nog een tijdje tegen de ArenA aankijken voor ik in Abcoude aankwam…

Daar ging ik weer even op een bankje zitten. Dit was na 175 kilometer fietsen. Ik moest nog 20 dorpjes bezoeken vandaag, dus langzaam maar zeker kwam de apotheose in zicht. Omdat het ook wat later op de middag was, begon het al een beetje te kriebelen. Maar ik wist toen nog niet dat de tocht nog minstens 100 kilometer zou bedragen… Na Abcoude fietste ik langs de geweldige Vinkeveense Plassen richting, hoe kan het ook anders, Vinkeveen. Voordat ik Waverveen af vinkte fietste ik nog 4 kilometer om in de hoop dat er van het gehucht Botshol een plaatsnaambordje zou zijn. Helaas!

In Mijdrecht sprong de teller op 200 km. Dit is altijd een magische grens. Ik voelde mijn benen en achterwerk dan ook al behoorlijk. Ik moest twee potentiële gehuchten langs, ten westen van Mijdrecht, te weten Amstelhoek en De Hoef. Beiden bleken een plaatsnaambord te hebben. Ik ging stug door, met een eetpauze in Woerden in het achterhoofd. De zon was ook nog gaan schijnen in de namiddag. Met Hammock in de oren sterkte dit mij nog even door te zetten voordat de grote finale kon gaan beginnen.

Na Wilnis maakte ik kilometers naar het zuiden. Ik maakte een boog via Kockengen naar Kamerik, waar ik vooral genoot van de Kamerikse Wetering. Ook was het erg vermakelijk om het riviertje de Grecht over te steken met een pontje dat met de hand bediend moet worden. Niet veel later was ik in Zegveld, ten noorden van Woerden, waar ik even in een snackbar, na 240 kilometer fietsen, mezelf nog één keer oplaadde voor de allerlaatste dorpjes dit jaar!

Ik betrad het minder door mij geliefde zuidwestelijke deel van de provincie Utrecht. Het werd echter al avond dus veel zag ik er niet van. De laatste dorpjes lagen niet bepaald dicht bij elkaar. Ik reed eerst naar Woerden, onder de A12 door naar Linschoten en gooide het gehucht Cattenbroek van de lijst. Inmiddels was het donker geworden en zette ik, volgens traditie, een album van deadmau5 op, de perfecte “night driving muziek”. Het gehucht Blokland bij Montfoort werd ook van de lijst gebonjourd. Alles deed pijn, maar ik volhardde en ging door! Nog 6 te gaan!

Ook Willeskop werd van de lijst verwijderd en bij Oudewater had ik nog even een rustmomentje. Het was avond, al zoveel kilometer gefietst vandaag en het einde van een fietsjaar in het vizier. De apotheose nadert! Ik reed 7 kilometer op en neer voor het dorp Papekop (briljante naam voor een dorp), om daarna naar Hekendorp te gaan. Ik was al bijna in Gouda, de beoogde stad waar ik een trein zou moeten regelen vanavond. Ik moest echter nog verder naar het zuiden…

Enfin, de laatste 30 kilometers fietste ik puur op wilskracht. De tank was al lang leeg. Ik reed door het Zuid-Hollandse Haastrecht richting Schoonhoven. Ondertussen werd ook Polsbroek nog even bezocht. Na 295 kilometer fietsen kwam ik dan eindelijk aan bij Willige Langerak, het 103^de en tevens allerlaatste dorp van de provincie Utrecht! Het was dus weer gelukt! Heel erg lang om stil te staan bij dit epische moment had ik niet, aangezien ik dus nog helemaal naar Gouda moest fietsen om een trein naar Nijmegen te halen. Het komt mede hierdoor dat de kilometerstand eindige op het recordaantal van 316.29 km. Daarmee is dus het record van 300 km, dat door mij en Dries werd gezet met de gedachte dat dit nooit meer zou worden verbroken, toch ‘verbeterd’. Ik heb afgezien, afgezien en afgezien, maar hoe dan ook: 7 van de 12 provincies zijn nu doorkruist!

Einde: 23:13 (Gouda CS)

Tijd: 13:47:58
Afstand: 316.29 km
Gemiddelde snelheid: 22.9 km/h
Maximale snelheid: 40.0 km/h

Ter vergelijking met de “300-tocht“:

Tijd: 15:57:14
Afstand: 300.00 km
Gemiddelde snelheid: 18.8 km/h
Maximale snelheid: 35.0 km/h

29 nieuwe dorpen: Overberg, Den Dolder, Eemnes, Oud-Zuilen, Breukelen, Nieuwer ter Aa, Kerklaan, Loenen aan de Vecht, Nieuwersluis, Loenersloot, Vreeland, Nigtevecht, Abcoude, Baambrugge, Vinkeveen, Waverveen, Amstelhoek, De Hoef, Wilnis, Kockengen, Kanis, Kamerik, Zegveld, Oudewater, Papekop, Hekendorp, Polsbroek, Willige Langerak!