De boodschap
“Bram Fietst” is ten eerste een ontzettend uit de hand gefietste hobby. Wat begon als een grap, is nu een levensmissie geworden. Elk jaar weer op dorpenjacht. Het is heerlijk, lekker een dagje weg, de hort op. Fietsen, al dan niet in het gezelschap van een of meerdere vrienden die daar ook van kunnen genieten, in gesprek met elkaar én in stilte met elkaar. Als classicus en taalkundige duiken in de etymologie van plaatsnamen. Op een onderhoudend, of juist moordend tempo door de ongebreidelde verscheidenheid van ons land kachelen, met natuurlijk bezoekjes aan de leukste cafeetjes onderweg. Of met een kameraad samen een steile berg beklimmen: samen afzien werkt verbroederend. Nieuwe plekken ontdekken. Op fietsvakantie gaan. Veel te veel kilometer op een dag maken. Meestal op een tourfiets, soms op een OV-fiets, en soms ook op mijn retro racefiets die ik in Berlijn kocht, of mijn spiksplinternieuwe Bianchi. Maar ik ben geen professionele wielrenner.
Maar inmiddels beschouw ik “Bram Fietst” ook als een soort burgerinitiatief om mensen te laten zien dat er meer aandacht nodig is voor ons prachtige landschap, duurzaamheid en het milieu. De fiets is een fantastisch milieuvriendelijk vervoersmiddel, je kan er perfect het Nederlandse landschap mee beleven, helend voor lichaam en geest en hét alternatief voor de auto! En niet op de laatste plaats: je kan dus ook ontzettend rare dingen doen op een fiets. Zoals 156 km fietsen op een OV-fiets.
En om wat filosofischer te worden, iets wat ik ook graag doe (op de fiets): Klimaatverandering is het belangrijkste thema van onze tijd. Onze relatie met de natuur is verstoord. We willen haar naar onze hand zetten, uitbuiten, domineren, en vooral definiëren als iets wat de mens niet is. Maar als ik fiets, sta ik niet tegenover de natuur. Fietsen staat voor mij voor bevrijding.
