De nakende apotheose
De nakende apotheose
11 juli 2020
COVID-19 is nog met ons. Een lange tijd was het niet mogelijk om met de fiets in de trein te reizen, of om iets anders dan een noodzakelijk ritje met het OV te maken. Die absurd lange tocht van 300+ km, ja het was leuk, maar ik ga er toch geen gewoonte van maken. Missie-Drenthe zat dus een beetje in de Baalhoek, ook al was het natuurlijk wel mogelijk om kleine ritjes in het nooit versagende Rijk van Nijmegen te maken, althans in mijn geval. Maar het is in ieder geval nu dus weer wél mogelijk en toegestaan om met de fiets in de trein naar Drenthe af te reizen.
Missie-Drenthe is voor ongeveer een kwart voltooid. Deze zomer gaat het dus naar alle waarschijnlijkheid gebeuren: er gaat een moment komen dat ik bij een Drents plaatsnaambord sta, er een foto van maak en besef dat “Bram Fietst”, dit totaal uit de hand gefietste grapje uit 2007 en inmiddels een uitlaatklep voor mijn milieuactivisme, tot een bijzonder hoogtepunt gaat komen. Dat moment gaat er komen. Ik ben dan dus óveral in Nederland geweest. En onder ‘overal’ versta ik dus: in ieder geval álle dorpen en steden, en die gehuchten en buurtschappen die een plaatsnaambord hadden met een dusdanige leuke plaatsnaam dat die niet kan ontbreken. Zoals De Poffert, Gaarkeuken en Moespot.
Inmiddels is mijn website ook weer bijna volledig up-to-date. Op de homepage is nu zelfs een zoekfunctie toegevoegd. Iets waar ik al jaren van droomde, maar nu werkelijkheid is geworden. Je kan dus nu alle willekeurige plaatsen, gaten, vlekken, nederzettingen, dorpen, oorden, vestingen, burchten, steden, wat al niet, in Nederland intikken, en als ik er geweest ben met mijn fietsie komt er een hit. Dit allemaal dankzij webdesignbureau Figgi. Want dit kan ik allemaal natuurlijk niet zelf. Op de homepage is er met de zoekfunctie nu bovendien een subtiel rood-wit-blauw-motiefje gekomen. Dit is natuurlijk geen uiting van exclusief nationalisme, maar eerder van een vederlicht patriottisme.
Hou mijn website en mijn social media in gaten voor de spetterende apotheose van Drenthe en daarmee mijn levenswerk genaamd “Bram Fietst”. Niet dat ik mezelf een goddelijke status toedicht of van zins ben dit in de nabije toekomst te doen zodra het laatste Drentse dorpje op de foto is gezet. Maar toch. Het wordt me wat.