Jaaroverzicht 2018

Tweeduizendachtien. Geen provincie, wel veel fietskilometers én fietsverhalen. Tijd om terug te blikken, vooruit te blikken en naar binnen te blikken.

2018 is een bijzonder jaar geweest. Ook al stond het provincieproject op pauze, er is ontzettend veel gefietst dit jaar. Dat zou je inmiddels kunnen verwachten van iemand wiens site “Bram Fietst” heet, maar toch. Het eerste ‘honderdje’ van het jaar vond plaats eind januari, natuurlijk met mijn goede vriend Bas, die net zo gek van fietsen is als ik. We reden vanuit Nijmegen naar het noorden, deden bekende maar niet minder mooie stukken van de Veluwe aan, deden een bakkie in Deventer en fietsten nog een stukje terug naar het zuiden, richting Brummen, totdat Bas tot zijn chagrijn een lekke band kreeg en de laatste paar kilometers op de velg moest rijden. Dat deed hij natuurlijk, omdat hij anders die 100 kilometer niet zou aantikken en ik wel. Alles voor de kilometers.

Anderhalve week later besloten diezelfde Bas en ik de trein naar Winterswijk te pakken en terug naar Nijmegen te fietsen. Ook dat werd een heerlijke tocht over ruim 80 km. De laatste anderhalf uur vanaf Kleve waren afzien, omdat het echt heel erg koud was. Maar zoals wij fietsbroeders weten, is samen afzien verbroederend. En je haalt er zomaar het jaaroverzicht van Bram Fietst mee.

Na wat tochtjes van een wat minder beduidende omvang maar daarom zeker niet minder lovenswaardig – in het Rijk van Nijmegen, waar ik nu al meer dan negen jaar met veel plezier woon, is het nu eenmaal geweldig fietsen. Je hebt er alles! Ooijpolder, heuvels, bos, nabijheid van Duitsland, rivieren, kanalen, bruggen, heide – nam mijn levenswandel in april een verrassende wending: in Rome zocht men naarstig een Nederlandstalige fietsgids. Ik zat zonder noemenswaardige baan en besloot dat dit een kans was die ik niet moest laten lopen. Dus toog ik begin april naar de Eeuwige Stad, waar ik voor enkele maanden het ambacht van fietsgids heb mogen bekleden. De ‘Appian Way’-tour deed ik het vaakst, die een klein stukje van de oudste Romeinse weg aandoet. Een tiental keren verzorgde ik de ‘Unusual tour’, die langs ‘onbekende plekjes’ in Rome zou voeren. Noem het Piazza Navona en Piazza Venezia maar onbekend! Dit alles deed ik voor Engelse en Nederlandse toeristen. Rome, de Eeuwige Stad, waarover ik tijdens mijn studie klassieke talen zoveel heb geleerd, kon ik nu op de fiets laten zien aan de toerist, de vriend of de zus. Zeventig tours heb ik gegeven en het heeft nooit als werk gevoeld. De combinatie was gewoonweg perfect. Fietsen in Rome.

Tijdens deze periode in Italië heb ik ook gefietst zonder toeristen die achter mij in mijn gele hesje aanreden. Zo verkende ik Rome en omgeving (meer van Bracciano), maar ook Napels en de Vesuvius. Een magische tijd was het. Grenzen verkennen, de Italiaanse cultuur en natuur aanschouwen. En de fiets speelde ook daarin weer een centrale rol. Toen ik naar Rome vertrok had ik al het idee postgevat om dan maar terug naar Nederland te fietsen. Ik besloot hier 29 juli mee te beginnen…

…om 19 augustus na 2300 kilometer en 22 dagen bij het ouderlijk huis in het Brabantse Heeze aan te komen:

Over deze tocht droom ik nog steeds na. De overpeinzingen en dagboekverhalen bundel ik momenteel in een boek. Waarom ik het Roomse fietsgidswerk achter me heb gelaten weet ik eigenlijk niet precies. Het werken in een dergelijke toeristenbranche is iets dat je denk ik niet heel erg lang moet doen, maar ik had het er echt nog wel langer uitgehouden. Enfin.

Sinds eind augustus van dit jaar rij ik weer rond in het Rijk van Nijmegen. Kleine en middelgrote tochtjes in deze contreien zijn er ook de recente maanden weer geweest. De omgeving ken ik inmiddels al mijn broekzak, maar vertrouwdheid met een directe omgeving is veel waard. De Europese drang to explore, grenzen te verkennen en onontgonnen land te betreden, spreekt de fietser in mij aan, ja, maar de weggetjes in de Ooijpolder die ik al honderden keren heb ontmoet blijven ook tot de verbeelding spreken. En ook was Bas er weer, met wie ik in oktober van Nijmegen opeens naar Duisburg fietste, terwijl we het plan hadden slechts naar Uedem te gaan en dan weer om te keren. Gaandeweg kregen we de geest en wilden we gewoon meer fietsen.

Sinds de metingen in 2006 zijn begonnen is het voor de vierde keer gelukt om in één jaar minstens 10000 kilometer te fietsen. De totale totaalstand sinds het begin van die metingen staat nu op 113933 km. De jaarlijkse top-vier ziet er nu zo uit; voor meer statistieken verwijs ik u door naar de statistieken:

2015: 11152
2008: 10378
2009: 10226
2018: 10052

Dit jaar duurt weliswaar nog enkele dagen, maar veel zal er niet bij komen. Minstens 27,3 km per dag fietsen, een heel jaar lang. Het is eigenlijk absurd. Professionele wielrenners halen dit met gemak. Een losgeslagen activistische hobbyist kan het dus ook halen. Best wel nice.

Volgend jaar, 2019, ga ik in Zuid-Holland fietsen en alle dorpen en steden aandoen (waarvan de lijst overigens binnenkort wordt geüpdatet wegens gemeentelijke herindeling, later meer). Het wordt de elfde provincie en ook zal ik weer een goed doel steunen dat zich inzet voor natuur en milieu. Veel zin in! Ook zullen de gebruikelijke rondjes in de omgeving weer kilometers betekenen. Om te ontstressen, muziekjes te luisteren of een goed gesprek te voeren met Bas. Of anderen die graag eens meefietsen. Of gewoon om weer even lekker in het Reichswald te zijn. En wat ga ik verder doen volgend jaar, op fietsgebied? Zoals bekend werk ik aan een boek over dé fietstocht van mijn leven, van Rome naar Nederland. Daarmee hoop ik volgend jaar ook progressie te boeken.

Tot slot. Op de website van www.fietsdiensten.nl staat de term ‘velosofie’. Velosofie is daar omschreven als ‘een theoretische discipline die streeft naar kennis en wijsheid, met de fiets en het fietsen als uitgangspunt, doel of middel van haar streven’. Toen ik dit las, dacht ik aan het woord ‘filosofiets’, dat ik tijdens het fietsen eens bedacht had. En aan de Eindhovense kroeg ‘Velosoof’, waar ik vorig jaar het Zeeuwse fietsjaar feestelijk heb afgesloten. Filosofie en fietsen gaat uitstekend samen naar mijn mening. Hier op deze site probeer ik stiekem ook wel een bijdrage te leveren aan deze vruchtbare kruisbestuiving. Velosofische beschouwingen zijn mijn reisverslagen niet vreemd.