Op een warme dag in juni huurde ik een fiets in Napels. Die moest ik ophalen bij de haven, en wel bij ‘de parkeergarage’, vernam ik per e-mail. Na wat rondstruinen en ongemakkelijke gesprekken op de natuurlijk enorme parkeerplaats probeerde ik het bij een klein loketje. Daar bleken dan een paar fietsen te staan die werden verhuurd. Ik betaalde 15 euro en liet even een foto van mijn ID-kaart maken. ‘We close 8 o’clock’, kreeg ik nog mee. Het was toen 10 uur ’s ochtends. Hup, op naar de Vesuvius!
En dat wás me een klim. Ik denk dat ik wel anderhalf uur aan het klimmen was. De machtige vulkaan, meer dan 1000 meter hoog en bovendien een van de twee nog actieve vulkanen in Europa (naast de Etna), laat zich niet zo maar bedwingen. De fiets die ik had gehuurd was alleszins redelijk, maar ik moest wel af en toe stoppen om water uit mijn tas te halen; er was geen bidon(houder). Die tas op mijn rug zorgde sowieso voor extra last en zweet, maar ik moest gewoon wel wat proviand meenemen voor een dergelijke inspanning. Naarmate ik hoger en hoger kwam, werden de uitzichten op (de Baai van) Napels verbluffender. Elke keer als er een bus vol met toeristen voorbij vloog, voelde ik me gesterkt om deze klim per fiets te voltooien. Gewoon op mijn eigen tempo, laat die wielrenners hun ding maar doen en me lekker inhalen. Natuurlijk lukte het. Helemaal uitgeput kwam ik aan bij het punt waar mensen een ticket kunnen kopen om naar de krater te gaan. Een fiets is daar niet toegestaan, vanzelfsprekend. Ik trakteerde mezelf op een ijsje en een nep T-shirt van SSC Napoli. Daarna begon de weg terug, naar beneden. En dat was een stuk minder plezant dan omhoog. De remmen waren namelijk niet al te best. Afdalen is een vak apart en ik versta het niet. Maar ik kwam weer beneden.
In plaats van de fiets weer in te leveren besloot ik wat meer van Napels te ontdekken. Met name de hippe wijk ‘Vomero’ vond ik erg leuk. Een goddelijke lemon soda voor 5 euro was het gevolg. Fabelachtige uitzichten te over: de stad is voor Nederlandse begrippen extreem heuvelachtig. Het contrast met de chaotische binnenstad was opvallend groot. Maar die chaos in het Napolitaanse centrum moet je omarmen. Iedereen kloot wat aan op straat, men is vrolijk, de pizza’s zijn overheerlijk. Kortom: Erg leuk was dit, en bovendien een goede training voor de Alpen, die ik over iets meer dan een maandje trotseren zal.
Afstand: 65,7 km
Gemiddelde: 12,9 km/h
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.