De historische rampentocht: Bakel

4 juli 2007
Begin: 13:27 (Eindhoven)

Ik wist dat het, net zoals bij de niet afgemaakte tocht van gisteren, weer hard zou gaan regenen vandaag, maar ik wilde koste wat het kost de route die ik gisteren dus drastisch had ingekort afmaken, dus ik stapte weer op de fiets, met de regenkleding al aan deze keer. Het regende namelijk hard en de lucht was grijs, bewolkt en er waren geen tekenen van enige verbetering waar te nemen. Ook op de buienradar was heel het zuiden van het land niet te zien: overal regende het en het zou de hele dag blijven regenen. Desalniettemin ging ik fietsen.

De eerste 20 kilometer kon ik bij wijze van spreken met mijn ogen dicht: via Waalre, het bos en Heeze richting Someren rijden. Dit is een best mooie route, maar de natuur lag er verdord en droevig bij. Niet alleen het weerbeeld was grijs en grauw, maar de Groote Heide straalde ook geen vreugde uit. Dit werkte niet mee. Ik volgde knooppuntroutes tot aan Someren-Eind, maar het duurde veel langer dan verwacht tot ik het bordje eindelijk gevonden had, dus mijn motivatie was al flink gedaald toen ik na 40 kilometer fietsen weer in Someren terug was gekomen en pas twee nieuwe dorpjes had kunnen wegstrepen (Someren-Heide en Someren-Eind). Het was toen wel eventjes droog geworden.

Ik begon richting Asten en Deurne te fietsen en kon zowaar mijn jas en trui uitdoen! Deze twee reeds door mij bezochte plaatsen lagen niet op de oorspronkelijke route van gisteren, maar ik dacht, laat ik nog maar wat van deze jammerlijke dag maken en via Asten en Deurne gaan fietsen. Het fatum bepaalde echter anders. Asten bereikte ik nog zonder problemen, en de bordjes Deurne waren duidelijk aanwezig, dus ik vond het zonde om daar niet gebruik van te maken en dan ook maar naar Deurne te fietsen. Maar opeens hield het fietspad op en ging over in een onverhard graspad. Ik besloot hierop knooppunt 48 te volgen. Dit liep echter uit op een deceptie, want toen ik Asten uit was en even in mijn fietsatlas ging kijken constateerde ik dat route 48 helemáál niet naar Deurne ging! Ik ging maar weer terug naar Asten en toen het begon dus weer keihard te regenen.

Na een paar rondjes in het centrum te hebben gereden, zoekende, vond ik de goede weg en fietste ik door Ommel richting Deurne en Vlierden, (allemaal plaatsen die ik al bezocht had en dus geen reden had om mezelf hier langer te kwellen, red. 2012). Toen ik in Vlierden aankwam zag ik op een paddenstoel het plaatsje Bakel staan, en besloot hier dan maar naar toe te gaan want daar was ik nog niet geweest. Het water begon vanaf hier met bakken uit de lucht te vallen en de wind zette ook nog even flink aan. En de tocht naar Bakel was niet alleen meteorologisch gezien verschrikkelijk; een beklemmend gevoel overmande mij bij het betreden van de agglomeratie Helmond.

En toen ik eenmaal in Bakel was aangekomen, besloot ik de rest van mijn route die ik dus gisteren bedacht had en vandaag af wilde maken, maar (weer) in de prullenbak te gooien en naar huis te gaan. (Langs welke plaatsen deze ‘route’ uiteindelijk dan zou moeten gaan, is helaas niet overgeleverd. Dit gegeven brengt wellicht een nog groter dramatiserend effect teweeg bij de lezer., red. 2012).

Zo gezegd, zo gedaan, ik had het helemaal gehad en ik ging naar huis. Dit ging echter niet zonder slag of stoot. Het regende nog steeds hard en had al 60 kilometer afgezien. Het gruwelijk lelijke dorp Bakel verliet ik snel en 5 kilometer verder reed ik Helmond binnen. Hoewel de bewegwijzering hier slecht is en je in Helmond sowieso niet dood gevonden wil worden, ging alles goed en fietste ik gewoon netjes de Heeklaan af in de goeie richting. Maar op een gegeven moment werd ik voor het blok gezet: ik kon ‘gewoon’ via Mierlo en Geldrop naar huis fietsen, een weg die ik al vaker heb bereden vanaf hier en waar ik niet topografisch hoefde na te denken, maar er stond ook een bordje met direct Eindhoven. Mijn verwarde geest zette mij ertoe om voor de onbekende weg te gaan in de hoop dat ik sneller thuis zou zijn. Helaas pindakaas.

Na 3 kilometer fietsen hield de weg voor fietsers er mee op en moest ik de boel weer gaan omgooien. Ik ging richting station Brandevoort (dus weer terug naar Helmond ja…) en volgde knooppuntroute 82, die volgens mijn atlas wel in de goeie richting zou gaan. Het werd gelukkig wel weer droog nu. Ik kwam bij een bordje waar Nuenen 4 km op stond, en Mierlo 2 km (de andere kant op). Nuenen werd het, en toen ik daar was moest nog een paar kilometer op een onverharde weg fietsen maar toen ik was ook eindelijk echt in Eindhoven. Ik reed richting het centrum en 10 minuten later was ik eindelijk thuis en kwam deze desastreuze fietstocht ten einde, waarin ik slechts 3 nieuwe dorpjes heb kunnen wegstrepen, waarin ik meer dan 90 kilometer me heb zitten verbijten aan niet alleen het weer, maar ook aan de lelijkheid van Bakel en Helmond, aan de bewegwijzering en aan het feit dat ik mijn route nu nóg niet had afgemaakt.

Einde: 18:45
Tijd: 5:03:14
Afstand: 91.21 km
Gemiddelde snelheid: 18.05 km/h

3 nieuwe dorpen: Someren-Heide, Someren-Eind, Bakel

PS: Het verslag van deze tocht heb ik, net zoals alle andere verslagen van de tochten van vooral in Noord-Brabant en Limburg, herschreven in begrijpbaar Nederlands. Het drama en de ellende waarmee het oorspronkelijke verslag van doordrenkt was, heb ik natuurlijk wel gehandhaafd. Dit was echt een verschrikkelijke tocht, maar natuurlijk moge het terstond duidelijk zijn dat het mij toentertijd ontbrak aan goede planning, van zowel voorafgaand aan een fietstocht, als tijdens. Nu zou ik überhaupt niet gaan fietsen als het regent. Dit maakt het niet minder grappig om zo’n verslag van de vroege dagen van mijn missie te lezen.

PSS: Mijn haat jegens de drie plaatsen Bakel, Gemert en Helmond (trouwe lezers en vrienden zullen weten waar ik het over heb) is deels door deze tocht aangewakkerd. In de tocht ‘Een hap in Oost-Brabant’ ben ik voor het eerst in Helmond en Gemert geweest. Gemert kwam er toen verbazingwekkend genoeg nog goed vanaf, maar Helmond had al geen goede indruk achtergelaten. In de tochten die na deze tocht volgden ben ik zo verstandig geweest om in ieder geval nooit meer in Bakel te komen (het is overigens nog steeds gelukt om het bij die ene keer te laten), maar vooral Gemert is me verschrikkelijk  op de zenuwen gaan werken. Dit zal in latere verslagen nog wel duidelijk worden.