De apotheose van Noord-Holland

23 augustus ’14

Begin: 10:20

De laatste fietstocht in een provincie is al sinds de geboorte van Bram Fietst (2007) bron van dramatiek, een hoog aantal kilometers, pijn, afzien en euforie. Dat zou dit jaar, dat in het kader van Noord-Holland staat, niet anders zijn. Een kwijtgeraakte en een gevonden portemonnee, een engeltje op mijn rug, buien afgewisseld met een Hollands zonnetje en een zinderende ontknoping bij het laatste dorpje van het jaar hebben onder meer deze apotheose vormgegeven. Een verslag:

Even voor half 11, veel te laat voor zo’n ultieme tocht, fietste ik in noordelijke richting vanuit Amsterdam Oud-Zuid. Ik moest daar zijn om mijn portemonnee op te halen bij een alleraardigste meneer die hem gisteravond in de trein had gevonden waar ik hem jammerlijk genoeg had laten liggen. Met 0 euro op zak (ik had mijn pinpas geblokkeerd) en een niet al te beste weersvoorspelling reed ik desalniettemin met meer dan voldoende energie naar het Centraal Station, om eens te meer het IJ over te steken. Tot aan Hoorn, een stad aan de Zuiderzee wier pracht en praal wederom indruk op me maakte, bleef ik naar het noorden fietsen, waarna de eerste dorpjes in de gemeente Drechterland konden worden afgestreept. Hier begon overigens ook de eerste regenbui van de dag!

Ik zigzagde door het toch wel saaie Drechterland en reed na ongeveer 80 kilometer fietsen Enkhuizen door. In deze uithoek van de provincie moest ik nog in Oosterdijk en Andijk zijn… Het was handig geweest als ik dat een andere keer had gedaan! Maar goed, dat hoort nu eenmaal bij zo’n laatste tocht. Hierna reed ik dus weer naar het westen, en toen ik weer in de buurt van Hoorn was brak de hemel weer open. Nu kwam het echt met bakken uit de lucht vallen en even twijfelde ik wel of ik door zou moeten gaan. Een kwartiertje later, opgeklaard, verliet die gedachte mij voorgoed.

Een wederom niet al te enerverend deel van de tocht volgde. Enkele kilometers door de reeds als saai betitelde gemeente Medemblik volgden, evenals door de degelijke gemeente Opmeer. De gehuchten ‘Langereis’ en ‘Paradijs’ bleken geen fatsoenlijke plaatsnaambordjes te hebben en het begon opnieuw te regenen. Zoals ik al op Facebook plaatste: ‘van de beentjes geen last, van de regen wel’. En toen ik drie kwartier, tevergeefs, had gezocht naar een fatsoenlijk bordje van het in de gemeente Heerhugowaard gelegen Veenhuizen, daalde de algehele fietsbeleving even tot een dieptepunt. MAAR! De apotheose kwam natuurlijk onherroepelijk steeds dichterbij. Adrenaline te over.

Tegen het eind van de middag reed ik richting Schagen. Ik had zoals gezegd geen geld om ergens een frietje te halen, dus ik teerde de hele dag al op kruidkoeken, boterhammen en appels. De lucht begon na een aardig droge periode weer te betrekken, maar in plaats van regen bood de natuur mij zicht op een prachtige regenboog. Daarnaast betrad ik de gemeente Hollands Kroon, om daar tot het einde van de dag in te blijven fietsen. Het bleek de voorbode voor het mooiste gedeelte van de dag. En met de naderende ontknoping deed dat de lichamelijke pijn af en toe vergeten.

De noordoostelijke hoek van Noord-Holland is prachtig om door te fietsen. Dit is waarom ik in Noord-Holland ben, hoor ik mezelf nog denken. Weidse vergezichten, windmolens, veel groen en rust. De kilometerstand naderde de 200 kilometer, en het aantal nog langs te fietsen dorpjes daalde gestaag. De spieren begon toch wel steeds heviger te protesteren. Bovendien begon het te schemeren: het zou nu echt niet meer lang gaan duren. De gebruikelijke rituelen werden allicht ook niet vergeten: voordat de zon echt ondergaat klinken al jarenlang tijdens de laatste tocht eerst enkele oude nummers van houseartiest deadmau5 door de speakers van mijn koptelefoon, om tijdens de echt laatste kilometers de hemelse ambient van Hammock te luisteren.

Nadat ik Den Oever was geweest, dat praktisch aan de Afsluitdijk ligt, reed ik naar het westen, richting het beoogde eindpunt Anna Paulowna. Smerp bleek een gehucht, Stroe en De Haukes niet. Veel maakte het allemaal niet uit, want de tank was al lang meer dan leeg. Naast de N99, de weg over het Amstelmeer, begon het eens te meer de hozen. Niets zou mij bespaard blijven. Na 232 kilometer fietsen maakte ik in de stromende regen met een gebroken lijf de allesbeslissende foto van het plaatsnaambord van Anna Paulowna. Noord-Holland, de 8^ste provincie, is volledig doorkruist!

Einde: 22:35 (Station Anna Paulowna)

Tijd: 9:44:09
Afstand: 234.51 km
Gemiddelde snelheid: 24.2 km/h
Maximale snelheid: 45.4 km/h

26 nieuwe dorpjes: Schellinkhout, Wijdenes, Hem, Oosterleek, Venhuizen, Oosterdijk, Andijk, Zwaagdijk-Oost, Zwaagdijk-West, Lambertschaag, Gouwe, Aartswoud, Oude Niedorp, Verlaat, De Strook, Middenmeer, Slootdorp, Wieringerwerf, Kreileroord, Den Oever, Oosterland, Stroe, Hippolytushoef, Westerland, De Haukes, Anna Paulowna