Kersen, de A12 en vaderlandse geschiedenis: 137 km met Hans
22 juli ‘13
Begin: 09:50
Met nog wat spierpijn van de 167 km van gisteren in de benen vertrokken Hans, tevens een vriend en studiegenoot van me, en ik vanuit Nijmegen weer richting de provincie Utrecht. De eerste 30 kilometer waren gesneden koek voor mij: een prachtig stuk langs de Waalbandijk, bij Eldik de (verwerpelijke) A15 en de Betuwelijn overgestoken, om bij Kesteren over de brug over Neder-Rijn te fietsen en zodoende de provincie Utrecht te betreden. In Rhenen hebben wij eerst onszelf getrakteerd op een lekkernij om daarna eventjes wat vaderlandse geschiedenis te doen. Ik had tot de grote verbazing van Hans nog nooit van de Grebbeberg gehoord. Hier is in de Tweede Wereldoorlog vreselijk gevochten, de waarschuwingen van een Nederlandse generaal ten spijt. We hebben even het militair Ereveld Grebbeberg bezocht, om daarna weer om te keren en naar het westen te fietsen.
In het reeds bezochte Leersum hielden wij onze eerste serieuze pauze; het was immers lunchtijd. Om kwart over 1 fietsten wij weer verder en verlieten wij de N225, om door de mooie natuur van de Utrechtse Heuvelrug naar Maarsbergen, Maarn en Doorn te fietsen. Dat gaat nog flink op en neer ook! We fietsten vlak voor Maarsbergen de A12 onderdoor, en in Maarn deden we dit nog eens. Het zou niet voor de laatste keer zijn vandaag… In Doorn hebben we Huis Doorn bezocht, een prachtig en enorm landgoed dat vooral bekend staat om de Duitse keizer Wilhelm der Zweite, die hier van 1920 tot 1941 woonde. Wist ik allemaal niet!
In de C1000 aldaar besloten we geen kersen te kopen, want Hans verzekerde mij dat we onderweg kraampjes met vers fruit uit de regio zouden tegenkomen. We fietsten door het aardige Driebergen-Rijsenburg, reden weer onder de A12 door en vervolgden onze weg naar Odijk, na eerst wederom onder de A12 te zijn doorgereden. En ja hoor, na 75 km fietsen streken wij neer onder een parasolletje bij een boomgaard waar we een kilo heerlijke kersen hebben gekocht en de helft van hebben verorberd. Het was inmiddels 3 uur ’s middags en nog steeds onverminderd warm.
Het stuk van de tocht dat volgde was mijns inziens het mooiste stuk van de dag. We reden kilometers lang over de Langbroekerdijk, een heerlijk rustig landelijk weggetje, weg van die versmadende A12 en door veel groen. We kwamen nog langs kasteel Sterkenburg, waar we for old time’s sake even een rondje omheen reden; Hans is hier lang geleden wel eens geweest voor een feestje, en tevens is de route de we fietsten ook voor hem niet onbekend. We reden door tot Langbroek, Cothen en bij Wijk bij Duurstede hebben we even heerlijk aan de Neder-Rijn op een bankje gezeten. Ook wees Hans mij een ontzettend mooie molen die op een 13e eeuwse stadsmuur staat. Bij deze molen gaat de Rijn over in de Lek.
Na het korte bezoek aan dit historische stadje reden we terug richting Cothen. Op deze weg schoot bij Hans even de kramp in het linkerbeen. Hij deed dat koeltjes af als “een chronisch gebrek aan bier”, en na het losschudden van de spieren reden we vol goede moed verder. De 100 kilometer was al bijna aangetikt! Bij Cothen kwamen we al voor 4de keer vandaag een kraampje tegen met verse kersen tegen, dat tot grote hilariteit leidde. Hier bogen we weer af van de N229 om via de mooie landelijke weggetjes naar Werkhoven te fietsen. Het was hier vooral mooi de Utrechtse Heuvelrug aan de horizon te zien opdoemen.
Na de wereldplaats Werkhoven gezien te hebben, waar wel een mooie kerk uit de 13de eeuw staat, brak het laatste gedeelte van de tocht aan. We fietsten naar Houten. Naar Houten fietsen was niet zo’n probleem, maar in Houten fietsen was een ramp. Slechte bewegwijzering en pronkende nieuwbouwwijken deden ons humeur weinig goeds. Het waren Helmondachtige taferelen, en dat zeg ik niet snel! Na veel moeite eindelijk het centrum te hebben bereikt, troffen we daar Roel Melchers, een man een lokale milieugroep die met ons door Houten is gefietst en braakliggende terreinen heeft laten zien. Dit zijn de plekken waar Natuur en Milieu Utrecht graag tijdelijke natuur zou willen zien en dat is ook het project waar dit jaar mijn geld naartoe gaat. Roel heeft zeer boeiend verteld over de stedenbouwkundige bijzonderheden van Houten, de rol van de gemeente en de gigantische stukken in de stad waar nog geen plannen voor zijn.
Na van deze plekken foto’s (met mij en mijn fiets op de voorgrond) te hebben gemaakt, fietsten Hans en ik via Bunnik, na natuurlijk nog eventjes onder de A12 te zijn doorgefietst, naar Utrecht, de stad waar Hans is opgegroeid. We reden door het prachtige Amelisweerd, het Wilhelminapark (dat in de oorlog per se “Nassaupark” moest heten) en Hans wees me nog even op het Rietveld Schröderhuis, een ontzettend modern huis dat toch echt in de jaren 20 van de vorige eeuw is gebouwd.
Na 137 kilometer fietsten, kersen, braakliggende terreinen en vaderlandse geschiedenis stapten wij af bij Belgisch bier Café Olivier. “Op medicinale gronden moesten wij zeer snel ons drankje gaan innemen: bier.” Een geweldige dag!
Einde: 19:17
Tijd: 6:59:58
Afstand: 137.65 km
Gemiddelde snelheid: 19.7 km/h
Maximale snelheid: 38.5 km/h
13 nieuwe dorpjes: Maarsbergen, Doorn, Boswijk, Driebergen-Rijsenburg, Odijk, Langbroek, Cothen, Wijk bij Duurstede, Werkhoven, Houten, ’t Goy, Bunnik, Vechten
52 van de 110 dorpen in Utrecht gehad: 47.3 % voltooid
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!