Samen afzien werkt verbroederend

Samen afzien werkt verbroederend

2 augustus ‘13

Begin: 08:02

Tijdens de zevende Utrechtse tocht, die tijdens de warmste dag van 2013 zou worden verreden, werd ik weer door iemand anders vergezeld. Dit keer was het Bas Barnhoorn, een vriend uit Nijmegen. Het was voor ons allebei vroeg en we hadden al niet al te best geslapen wegens de hitte van de laatste dagen. Desalniettemin vertrokken we met goede moed en een heerlijk briesje in westelijke richting! De eerste 40 kilometer naar Tiel gingen als een speer: het gemiddelde kwam niet onder de 25 km/h uit, we hadden nog frisse benen en het weer was heerlijk. Tussen Tiel en Culemborg hebben we even bij een Pool verse aardbeien gekocht. Heerlijk, die Betuwse producten!

Rond een uur of 10 reden we weer verder richting Culemborg en we voelden dat het al wel wat warmer aan het worden was. We fietsten dus een groot deel van de tocht door de Betuwe en het was wederom ontzettend genieten. Het deed me erg denken aan de Betuwse tochten van weleer, in het jaar dat ik Gelderland aandeed. Bas begreep mij volledig; het herkennen van natuur en landschap tijdens een fietstocht is erg bijzonder, hoe lang het ook geleden is dat je er voor het laatst geweest bent.

In het mooie Culemborg hebben we even op een terrasje een colaatje en een appelgebakje naar binnen gewerkt om daarna de Lek over te steken en de provincie Utrecht te betreden. We reden toen een stukje over de Lekdijk, en ook hier ben ik één keer eerder geweest, ruim 4 jaar geleden tijdens de tocht “Eindhoven – Utrecht”. De nieuwe dorpjes Schalkwijk en Tull en ’t Waal werden afgevinkt, we fietsten over de imposante Prinses Beatrixsluizen bij Nieuwegein en rond een uur of 1 gingen we onder de A2 bij IJsselstein, die ik nu WEL op de foto heb gezet, even uitrusten en de rest van de aardbeien oppeuzelen. Inmiddels was ik gebeld door een journalist van het AD Utrecht: ik kom weer in de krant!

Toen we weer vertrokken hadden we ongeveer 90 kilometer in de benen. Een ander deel van de tocht brak derhalve aan. We reden verder naar het westen, maar de blakerende zon begon ons nu toch wel echt tegen te werken. We konden nog wel ‘genieten’ van de gigantische zendtoren bij Lopik, maar vooral het stuk over de N210 richting Schoonhoven was afzien. Het was ontzettend plat, er was geen wolkje aan de lucht en de wind die vanochtend nog zo lekker koel aanvoelde was nu onverbiddelijk heet. Ook bleken de dorpjes in de gemeente Lopik, alsmede de Lopikerwaard, allesbehalve enerverend. Bij Cabauw bogen we af naar het noorden. Helaas was hier geen cafeetje waar we even onze watervoorraad konden bijvullen, dus fietsten we verder in noordelijke richting. Op de weg naar Polsbroekerdam moesten we toch echt even in de schaduw zitten; we waren kapot aan het gaan. Het voelde alsof onze hoofden leegliepen, zoveel zweet stroomde eruit. Het feit dat we allebei zo vermoeid en verbrand waren, sterkte ons en gaf ons moed toch weer op de fiets te stappen.

Bij Polsbroekerdam, je zal er maar wonen, reden naar het oosten, door Benschop, en daarna de N204 af richting het kort geleden bezochte Montfoort. Hier overtuigde ik Bas ervan dat fietsen en klassieken studeren toch echt wel samengaan: de naam Montfoort komt uit het Latijn, mons fortis betekent namelijk zoveel als een ‘sterke burcht’. Na deze digressie concentreerden wij ons weer op het op de fiets blijven zitten. Tussen Montfoort en De Meern gingen we nog even in een bushokje uitpuffen. We hadden allebei al minstens 3 liter water gedronken en hoefden nog nooit ergens een sanitaire stop te maken…

In het reeds bezochte De Meern werden we na 132 km fietsen ontvangen bij Tabe Tietema, een voormalig bestuurslid van Landschapsbeheer Vleuten – De Meern. Even later arriveerden ook een journalist en fotograaf van het AD Utrecht. Tabe heeft ons braakliggende terreinen in de omgeving laten zien en veel verteld over de plannen van de gemeente die wegens gebrek aan geld nog niet zijn gerealiseerd. Het zijn precies dit soort plekken waar Natuur en Milieu Utrecht dus graag tijdelijke natuur wil zien! Ook heb ik uitgebreid mijn verhaal aan het AD kunnen doen, zodat er aankomende maandag weer een mooi artikel in de krant staat. Rond half 6 hielden Bas en ik het voor gezien en gebruikten we onze laatste krachten om naar Utrecht te fietsen. Om 6 uur ploften wij neer in de schaduw des Doms, helemaal bezweet maar wel voldaan!

Einde: 18:00

Tijd: 6:24:33
Afstand: 141.96 km
Gemiddelde snelheid: 22.2 km/h
Maximale snelheid: 36.5 km/h

10 nieuwe dorpen: Schalkwijk, Tull en ’t Waal, IJsselstein, Lopikerkapel, Uitweg, Lopik, Jaarsveld, Cabauw, Polsbroekerdam, Benschop

62 van de 107 dorpen in Utrecht gehad: 57.9 % voltooid