Avonturen in de Hoeksche- en Nissewaard met Jelmer

2 mei 2019

Vandaag verreed ik met Jelmer de zesde Zuid-Hollandse tocht. Jelmer reed eerder mee in Overijssel en Groningen. Onze start vandaag was in Dordrecht-Zuid, met miezerig weer. Een bescheiden selectie van onze ervaringen en wat mooie kiekjes is wat volgt.

Een van de eerste nieuwe plaatsen van de dag was Schenkeldijk, met de kroeg De Schenkhoek op de hoek van de straat. Dit vonden we allebei ongeveer even amusant, waarna wij eigenlijk gelijk, zonder precedent, de vierentwintiguurseconomie aanvielen in ons gesprek. We gaan wel zien wat deze dag ons brengen zal. Geen stress. Wel is er de natuurlijke honger naar dorpjes en een leuk aantal kilometers. Maar niks moet!

Bij Strijensas doemde de Maasvlakte op aan de horizon. Ook zag Jelmer allerlei dieren, waaronder een lepelaar! We reden terug naar Strijen, waar we even op een bankje gingen eten. Toen hield het op met zachtjes regenen, wat ons in De Klem nog niet in de klem had. Bordloze gehuchten als Schuring en Bommelskous werden van De Lijst gehaald, aangezien het topografische entiteiten zijn die in het universum van Bram Fietst niet bestaan zodra ze geen plaatsnaambord hebben. Voel je de paradox? Een niet bestaande entiteit, en dat ook nog in een denkbeeldig universum van een omhooggevallen fietser. Take that, vierentwintiguurseconomie.

Dit was ook het gedeelte van onze tocht waar de Schauer ons tot het maken van ons regentoilet noopte. Iets dat op een gevechtsvliegtuig leek scheerde laag over ons heen. Numansdorp leek nog een schier onbereikbare fata morgana. Wij jakkerden rustig door.

We reden tegen de wind naar Nieuwendijk, waar we het pontje naar Tiengemeten namen. De naam Tiengemeten is te verklaren door te wijzen op het ‘gemet’, dat een oude benaming voor een landmaat van 0,4 hectare is. Het eiland is dan ook echt niet groot. Het pontje ernaartoe deed me wel sterk denken aan de Waddeneilanden en de talloze vakanties die ik op Terschelling in het verleden met de familie heb doorgebracht. Nadat we de pont verlieten en eiland betraden, zo even na vieren, en het zich gelijk aan de wal bevindende bordje van Tiengemeten vereeuwigd hadden, maakte de veerman direct aanstalten om weer om te keren naar Nieuwendijk. Die schipper had ons eerder medegedeeld dat hij pas om 17:10 weer af zou varen, terwijl het natuurlijk logisch is dat hij ook gelijk na aankomst op het eiland weer om zou keren in plaats van een uur daar te staan dobberen. Het was even niet tot ons doorgedrongen dat die schipper er logischerwijs niet vanuit gaat dat er mensen op deze wereld zijn die puur naar dit eiland komen om zich kortstondig te vergapen aan het ANWB-blauw van het lokale plaatsnaambord, en vervolgens direct weer rechtsomkeert te maken. In een mum van tijd zouden we dus moeten beslissen of we gelijk weer meer naar het vasteland zouden varen, of toch in een klein uur de tien gemeten aan ons levensverhaal zouden toevoegen. We kozen voor het laatste, wat uiteindelijk bestond uit een kilometer over een weggetje te fietsen en weer om te keren, om vervolgens in het recreatiecentrum matige automaatkoffie te drinken en een potje Hanabi te spelen.

Goudswaard, Piershil. Het klaarde op. Vuurbaken werd ook van De Lijst gebonjourd. Zinkweg niet. Jelmer had het eerder vandaag al over Zuidzijde, dat hij op de bordjes had zien staan. Ik wuifde diens opmerkingen weg, er zeker van zijnde dat Zuidzijde niet op de lijst staat en het toch een buurtschap is. In Nieuw-Beijerland stond het weer op de richtingbordjes. Zuidzijde lag 4 km van ons verwijderd. Het ging dusdanig jeuken dat we gewoon op en neer naar het bordje gingen fietsen, daarmee een gedeelte van de weg kruisend die we een half uur geleden ook al bereden hadden. Toen we terug naar het noorden fietsten, verscheen weer de skyline van Rotterdam aan de einder. Is dat nu onze stip aan de horizon? Ons aller doel? Het hegeliaanse eindpunt van de geschiedenis? We lachten erom.

Eten in Spijkenisse, brandstof naar binnen werken. Dit was na 80 km. De avond was prachtig, met laaghangende bewolking en een ondergaande zon die haar laatste stralen over het Nissewaarder land goot. Jelmer was niet zo onder de indruk van de plaatsnaam Biert, wat een samenvoeging is van ‘vliet’ (doorgaande waterweg) en ‘bier’. We hadden duidelijk hernieuwde energie en het feit dat we een aardig aantal nieuwe plaatsnamen aandeden, gaf bij elke foto van de plaatsnaamborden nog eens extra power in onze benen. Na Geervliet fietsen we ten noorden van Spijkenisse, dat wel van een aardige omvang is, en daarna volgde een onaangenaam maar niet minder indrukwekkend deel van onze tocht: we doorkruisten het zuidoostelijke deel van de Maasvlakte van Rotterdam, en dan met name de hoogovens van Shell. De sfeer werd bedrukt en benauwend. Het duurde ook lang voordat we de imposant rokende industrie achter ons lieten. Als klap op de vuurpijl daalden we af door de Beneluxtunnel, onder de Maas door, waar tot onze verbazing een prachtig gedicht op de muur stond geschilder, dat begon met “Lieve Ari” (Ari is een koosnaam voor de vriendin van Jelmer, die Arianne heet). Dit hadden we niet kunnen bevroeden, de omineuze vergezichten eerder vandaag ten spijt.

In Rotterdam eindigde deze geweldige dag om half 10 ’s avonds. Het was een dag die ons meer had geboden dan we dachten, en die de lezer middels bovenstaand verslag naast ons twee hopelijk ook vreugde doet!

25 nieuwe plaatsen: Mookhoek, Schenkeldijk, Strijensas, Strijen, De Klem, Numansdorp, Zuid-Beijerland, Nieuwendijk, Tiengemeten, Goudswaard, Piershil, Zinkweg, Nieuw-Beijerland, Zuidzijde, Hekelingen, Spijkenisse, Simonshaven, Biert, Zuidland, Abbenbroek, Heenvliet, Geervliet, Hoogvliet, Vlaardingen, Schiedam