Rondje Leiden met Kristel

4 mei 2019

Twee dagen na de zesde tocht met Jelmer, die ik nog wel in mijn benen voelde, was het vandaag al weer tijd voor de zevende tocht door Zuid-Holland met Kristel! Zij is een vriendin van de studie Grieks en Latijn en thans woonachtig in Leiden, waar deze tocht ook aanving. Eerder fietste Kristel al 134 km mee via 11 nieuwe plaatsen in Utrecht, waar de nog veel eerder gemunte term ‘algehele fietsbeleving’ uitvoerig aan bod kwam. Destijds omschreef ik die notie als ‘een uiterst vage term waarmee ik in het verleden fietstochten probeerde te gradueren.’ Deze definitie voldoet mijns inziens nog steeds.

Onze eerste stop na één kilometer bestond uit het bezoek aan een pand aan de Haarlemmerstraat in het kader van ‘Open Joodse Huizen’. Het was tenslotte de dag van de Dodenherdenking, 4 mei. Een indrukwekkend en emotioneel verhaal over een Joodse familiegeschiedenis hakte er bij ons beiden in (https://www.openjoodsehuizen.nl/nl/page/4478/haarlemmerstraat-233-leiden). Toen we weer wilden vertrekken, kon Kristel haar zadelhoesje niet meer vinden. Ik opperde de mogelijkheid dat die misschien wel door een NSB’er was gestolen. We waren het er snel over eens dat deze opmerking echt niet kon. Wel was de sfeer weer wat vrolijker. Maar toen begon het te regenen.

Twee weken geleden probeerde ik via Oud Ade Kaag te bereiken. Dat lukte niet, omdat de dienstregeling van het pontje tussen deze twee plaatsen nog niet was aangevangen. Het was te vroeg in het jaar. Toen moest ik via Leiden omfietsen, wat ik niet wilde, maar soit. Wij reden precies diezelfde weg van Leiden naar Oud Ade en Kristel en mij bleek een vergelijkbaar lot beschoren: vanwege omstandigheden voer het pontje vandaag niet. Dus konden we wéér terug naar Leiden, waar we onder een viaduct opnieuw schuilden voor de regen. Echt mee zat het nog niet. Maar wat doe je eraan?

Tot aan Noordwijk was het stoempen tegen de wind in. Wel hield de regen er mee op. We fietsten langs Huis Ter Duin, dat lang het rustoord van het keurkorps van de KNVB is geweest maar vanwege de wanprestaties van Oranje de laatste jaren is men op de schreden teruggekeerd en gewoon in Zeist gaan overnachten. Wij gingen naar een hippe strandbar en bespraken zaken als hippe modetrends en veganisme. We hadden op dat moment 30 kilometer gefietst en 4 nieuwe plaatsen bezocht. Dat hield nog niet over!

We reden naar het zuiden, kriskrasten door de gemeente Katwijk en fietsten door tot Voorburg. Toen ik even op Google Maps het vervolg van de route ging uitpluizen, liet Kristel zich ontvallen dat ik eigenlijk niet zo goed kon navigeren voor iemand die zoveel fietst als ik. Dat liet ik niet over mijn kant gaan en wierp tegen dat ik zelden in Den Haag fiets en niet zomaar weet welke straat we ter plekke in moeten. Het zou een vermakelijk topos worden voor de rest van de tocht.

Het was toen tegen zessen. We besloten naar Zoetermeer te fietsen en daar een frietje te eten, wat ons beide buitengewoon goed deed. We voelden immers de kilometers wel in de benen. Net zoals met Jelmer twee dagen geleden klaarde het na de friet op en werd ons een mooie zonsondergang voorgeschoteld, tegen een decor van lieflijk polderlandschap, spitsige kerktorens aan de horizon en schitterende luchten. We waren inmiddels, na twee minuten stil te zijn geweest om acht uur, verwikkeld in een gesprek over vrijwilligerswerk met vluchtelingen, de EU en liberalisme. Het was het mooiste gedeelte van de hele tocht. Hazerswoude en Koudekerk aan den Rijn werden nog afgevinkt, waarna we koers zetten terug naar Leiden. De teller stopte na 103 km en 18 nieuwe plaatsen, om half 10 ’s avonds. En toen hadden we die pasta alla norma wel verdiend!

Afstand: 103,30 km
Gemiddelde snelheid: 16,0 km/h

18 nieuwe plaatsen: Warmond, Oegstgeest, Voorhout, Noordwijk, Katwijk-Noord, Katwijk aan den Rijn, Katwijk aan Zee, Valkenburg, Rijnsburg, Leidschendam, Voorburg, Den Haag, Nootdorp, Zoetermeer, Benthuizen, Hazerswoude-Dorp, Hazerswoude-Rijndijk, Koudekerk aan den Rijn